Zoals in het vorige blog al kort aangegeven, heeft het zuurstofsysteem meer functies dan alleen het snel herstellen na intensieve voetbalacties. Zo levert dit energiesysteem een grote bijdrage in de energiebehoefte voor al die wedstrijdperiodes die gekenmerkt worden door een lage tot middelmatige intensiteit. En hoewel beslissende wedstrijdmomenten, zoals het scoren van een doelpunt, vaak gepaard gaan met voetbalacties op hoge intensiteit (anaerobe energielevering), is het ook duidelijk dat het zuurstofsysteem verreweg de grootste bijdrage levert aan de totale energiebehoefte tijdens een voetbalwedstrijd (Bangsbo et al., 2007; Dolci et al., 2020).
Wanneer een voetballer tijdens wedstrijden gebruik maakt van het zuurstofsysteem zal hij/zij voornamelijk terugvallen op de glycogeenvoorraden (suikers) die in het lichaam in onder andere spieren en lever zijn opgeslagen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat deze glycogeenvoorraden tegen het einde van de wedstrijd leeg beginnen te raken met als gevolg een toename in de vermoeidheid die spelers ervaren (Bangsbo et al., 2007). Wanneer we de optredende vermoeidheid tijdens een wedstrijd zoveel mogelijk kunnen beperken, zal dit de uiteindelijke voetbalprestatie verbeteren en daarmee een grotere kans geven op het gewenste wedstrijdresultaat. Welke maatregelen we kunnen nemen om dit te realiseren, zal aan de orde komen in de volgende blogs.
Referenties
Bangsbo, J., Iaia, F., M., & Krustrup, P. (2007). Metabolic response and fatigue in soccer. International Journal of Sports Physiology and Performance, 2, 111-127.
Dolci F., Hart N. H., Liding A. E., Chivers P., Piggot B., & Spiteri T. (2020). Physical and energetic demand of soccer: A brief review. Strength and Conditioning Journal, 42 (3), 70-77.
Reactie plaatsen
Reacties